Γεροντικό Ερήμου

 ΠΕΡΙ  ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Ρώτησαν κάποιοι τον αββά Μακάριο:
“Πώς πρέπει να προσευχόμαστε;”
Και ο Γέροντας τους είπε:
“Δεν χρειάζεται να φλυαρούμε, αλλά να υψώνουμε τα χέρια και να
λέμε:
"Κύριε, όπως θέλεις και όπως γνωρίζεις, ελέησέ με".
Και αν προμηνύεται πόλεμος:
"Κύριε, βοήθει με", και γνωρίζει ο ίδιος τι μας συμφέρει και θα μας
ελεήσει”.



Είπε ο αββάς Μωυσής:
“Εάν δεν συμφωνήσει η πράξη με την προσευχή, είναι χαμένος ο
κόπος σου”.
Και τον ρώτησε άλλος αδελφός:
“Και τι σημαίνει να συμφωνεί πράξη και προσευχή;”
“Σημαίνει -είπε ο Γέροντας- αυτά για τα οποία προσευχόμαστε να
μας απαλλάξει ο Θεός, να μην τα κάνουμε πια.
Γιατί όταν ο άνθρωπος παραιτείται από τα θελήματά του, τότε ο
Θεός γίνεται φίλος του και δέχεται την προσευχή του”.



Είπε Γέροντας:
“Όταν ο άνθρωπος προσέχει να μην βλάψει τον πλησίον, τότε
ενθαρρύνεται ο λογισμός του ότι η προσευχή του έγινε δεκτή από
τον Θεό.
Αν όμως βλάψει τον πλησίον, η προσευχή του γίνεται σιχαμερή και
είναι απαράδεκτη.
Γιατί ο στεναγμός του αδικημένου δεν πρόκειται να αφήσει την
προσευχή του άδικου ανθρώπου να φθάσει ενώπιον του Θεού”.